>
رژیم صهیونیستی با استفاده از قوانین جنگی جنایت‌های خود را سفیدسازی می‌کند. او پیش از انجام یک جنایت، در اطلاعیه‌ای می‌خواهد منطقه هدف تخلیه شود و با همین یک کار کشتار باقی مردم در آن محل را مشروع اعلام می‌کند.
کودک بی‌پناه جرمت چیست؟ طفلک بی‌گناه جرمت چیست؟ خون دل خورده‌ای گریه مکن، ما مگر مرده‌ایم، گریه مکن!
صهیونیست‌ها آب و غذا را تحریم می‌کنند. مرزهای سازمان ملل برایشان مهم نیست و به مکان‌های غیرنظامی حمله می‌کنند. به هیچ‌کسی هم پاسخگو نیستند. چرا؟
تصاویری که می‌بینید فاصله زندگی و بلای کودک‌کشی در ۲۴ ساعت است. یک روز پیش از حملۀ صهیونیست‌ها کودکان بیمار در حیاط بیمارستان معمدانی در حال بازی و استراحت هستند و فردایش ناگهان زندگی تمام می‌شود.
برخلاف تصورات، آمریکایی پشتیبان رژیم‌صهیونیستی در قتل‌عام مردم فلسطین نیستند. آنها مدیر و گرداننده اصلی ماجرا هستند.
بعد از تصمیم انگلیسی‌ها برای اشغال فلسطین، صهیونیست‌های مسلح وارد فلسطین شدند و طوری جنایت و آدم‌کشی کردند که می‌توان آنها اولین داعشی‌های تاریخ نام گذاشت.
از روزهای اشغال تا همین امروز تنها چیزی که در فلسطین متوقف نشده، آدم‌کشی صهیونیست‌هاست. اینجا مروری کردیم بر این کشتارها.
خیلی از روزگاری که تنها سلاح مردم فلسطین سنگ بود نگذشته. حالا اما راکت و موشک‌های مقاومت خواب را از صهیونیست‌ها گرفته و به زودی به قدری قوی خواهد شد که اشغالگران را به خانه‌شان بفرستد.
با وجود قتل‌عام هزاران زن و کودک در فلسطین، رسانه‌های غربی در روایت جنگ علیه غزه با ژست بی‌طرفی از ترفندهایی استفاده می‌کنند تا چهرهٔ اشغالگرانِ کودک‌کُش را برای مردم جهان روتوش کنند.
از روزی که مردم غزه مقابل نظامیان کودک‌کش سنگ به دست گرفتند تا امروز که در عملیاتی چندوجهی و ترکیبی، آبروی اسراییل را با موشک و پهپاد و پاراگلایدر بردند، ۳۶ سال می‌گذرد. در این سال‌ها نبردهای زیادی رخ داده است. تاریخ از این نبردها چه می‌گوید؟
در سال‌های نه‌چندان دور صهیونیست‌ها هر روز به سرزمینی یورش می‌بردند و آنجا را اشغال می‌کردند؛ اما حالا و به لطف مقاومت سرزمین‌های اشغالی به یک‌چهارم روزهای اوج قدرت صهیونیست رسیده است.
مارشال، پاپوآ و میکرونزی از معدود کشورهایی هستند که در کنار آمریکا و چند کشور اروپایی از جنایات صهیونیست‌ها شرم نکردند و به قطعنامه ضداسرائیلی رای منفی دادند.
«با نام خدای خیبر آغاز می‌کنیم و با شمشیر ذوالفقار ضربه می‌زنیم.» این جمله روی برگه‌ای در جیب یکی از رزمندگان عملیات طوفان‌الأقصی نوشته شده بود که یک یادآوری تاریخی در آن وجود دارد.
غربی‌ها نه تنها استفاده صهیونیست‌ها از سلاح‌های ممنوعه را محکوم نمی‌کنند که گفته می‌شود در این جنایت‌ها شریک اشغالگران هستند.
سران و شهرک‌‌نشینان صهیونیست در هیاهوی جنگ علیه غزه، به جان مردم کرانهٔ باختری افتاده‌اند. آنها فکر می‌کنند زمان خوبی برای اشغال کرانه باختری فراهم شده.
از ابتدای اشغال فلسطین، روزی نبوده که صهیونیست‌ها دست به جنایت یا اشغال منطقه جدید نزده باشند. طوفانی که با چند رزمنده حماس شروع شد. ولی حالا ۷ میلیون فلسطینی فهمیده‌اند که می‌توانند مهری بر پایان اشغال‌گری باشند.
رژیم صهیونیستی به جای زدنِ مراکز نظامی حماس، هر روز بر سر مردم غزه بمب می‌ریزد. این شیوه جنگی، کور و بی‌هدف نیست و درواقع بر اساس یک دکترین نظامی اجرا می‌شود که خود صهیونیست‌ها اختراع کرده‌اند.