>هو الرحمن الرحیم
در تیرماه ۱۳۶۷ در شلمچه دچار موج‌گرفتگی شد و حدود یک ماه بعد به عالم بی‌هوشی رفت
دوران بی‌هوشی این جانباز، ۱۸ سال به طول انجامید
سال ۸۰ فرا رسید و آقا تشریف آورد اصفهان
همه اهل کوچه می‌دانستند برای دیدن تقی خواهد آمد؛
به همین خاطر صبح تا شب کشیک می‌کشیدند تا آقا را ببینند.
سرانجام انتظار به پایان رسید و آقا خیلی ساده تشریف آورد
همسایه‌ها به او خوش‌آمد گفتند و او تشکر کرد، احوالپرسی کرد، بعد وارد منزل شد؛
دستی روی پیشانی‌اش کشید و ذکری گفت؛ تقی چشمانش را باز کرد و او را تماشا کرد
چه ارتباط خوبی با آقا برقرار کرد!
« محمدتقی، محمدتقی! می شنوی آقا جون؟ می شنوی عزیز؟
محمدتقی می شنوی؟ می شنوی؟
در آستانه ی بهشت،دم در بهشت، بین دنیا و بهشت قرار داری شما!
خوشا به حالت،خوشا به حالت،خوشا به حالت،…»
“سید غضنفر موسوی” جانبازی که ۲۸ سال شبانه‌روز به عقربه‌های ساعت خیره مانده و بزرگترین آرزویش خوابیدن است.
همه از او قطع امید کرده بودند، هیچ کس فکر نمی‌کرد عمرش به دنیا باشد؛ ولی خدا خواست و زنده ماند. اما زنده ماندنی به قیمت شنیدن حرف‌های مردم، به قیمت یک عمر تنهایی و به قیمت پیر شدن به پای عشق و همان مردمی که نگاه‌های سنگین‌شان هنوز آزارش می‌‌دهد.
گرچه از دست و پا فتادستم
عهد وپیمان خویش نشکستم
گرچه عضوی نمانده دربدنم
عضوی از عاشقانتان هستم
یک نفس مانده در تنم آقا
تا نفس هست با شما هستم
به مناسبت ربع قرن رهبری مدبرانه…
کاری از گروه چند رسانه ای شفق
به مناسبت میلاد حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام و روز پاسدار ،دیدار جمعی از مداحان و هنرمندان کشوری از جانباز و پاسدار مدافع حرم سید حسن حسینی