>
۸ سال دیالیز فقط بخشی از زندگی پردرد جانبازی است که این روزها دوستان و همرزمان سیاهپوش نبودنش شده‌اند. “محمد جعفری‌منش” ۳۱ سال با رنج جانبازی توی یکی از محله‌های قدیمی شهر ورامین زندگی کرد و سرانجام ۱۶ مرداد ماه ۹۳ به کاروان شهدا پیوست. خانه او این روزها اگرچه درگیر غم فراق پدر شده اما به‌رنگ مقاومت و ایستادگی است. شهید جعفری‌منش سال ۶۲ در عملیات والفجر۴ و در ارتفاعات ۱۹۰۴ بر اثر برخورد ترکش به سرش مجروح شد. روزگار جانبازی او از ۲۲سالگی آغاز شد. موج انفجار و فشار ترکش به مغزش او را آزار می‌داد. وقت و بی‌وقت تشنج می‌کرد و این تشنج برایش بسیار حادثه آفرین بود. کم‌کم عوارض مجروحیت هم به سراغش آمدند. سمت چپ بدنش لمس شد. چشم چپش را تخلیه کرد، کامش را از دست داد. لگنش چندین بار عمل شد، کلیه‌هایش را از دست داد، پای راستش از زیر زانو قطع شد و ۸ سال دیالیز شد. او سرانجام در ۱۵ مردادماه ۹۳ در بیمارستان عرفان تهران به آرزویش یعنی شهادت رسید.
صحبت های حاج مهدی سلحشور در مورد مقام منزلت شهید ” یه شب تو سینه زنی بچه ها بی حال بودند سینه نمی زدند .شب خواب شهید زین الدین رو دیدم گفت چیه اصرار می کنی بیان وسط بچه ها رو،من شهدا رو جمع می کنم همه رو بیان وسط میونداری کنند….”
مستندی پیرامون حماسه دفاع از شهر مظلوم هویزه و حماسه آفرینی شهید بزرگوار علم الهدی و یارانش ، دانشجویان پیرو خط امام
از اردیبهشت ۱۳۲۷ بگویم یا از سال ۱۳۸۸ / قامت درشت،صدای رسای او موقع تعزیه خواندن معروف بود.از شیر بچه ای بگویم که فرمانده قرارگاه پنج نجف،فرمانده قرارگاه حمزه و قائم مقام نیروی زمینی سپاه بود.شخصی که امام (ره) برای فداکاری های او فرمود: در این دنیا که کاری از دست من بر نمی آید،اگر توفیقی شد و در سرای آخرت آبرویی داشتم شفاعت شما را می کنم.
شهید سعادت حاج عسگری از شهدای تازه تفحص شده بود که مادرش قبل از اعلام خبر، از آمدن پسرش خبر داشت و پدرش هم برای استقبال از فرزندش رهسپار بهشت شد.