«گفت‌وگوی ناتمام» روایت گفت‌وگوی خبرنگاران رسانه‌های آمریکایی و اروپایی با خلبانِ شهید «شیرودی» درباره‌‌ی دلیل موفقیت او در پروازهای پرخطر است.

شهید شیرودی در پاسخ به پرسش خبرنگاران، موفقیت خود را مدیون یاریِ خداوند، ایمان به خدا و رهبری امام خمینی (ره) می‌داند. وی درحالی‌‌‌که از حملات رژیم بعثی عراق و سکوت غرب، شورای ملل و کنفرانس ژنو در برابر تجاوز رژیم عراق به ایران سخن می‌گوید، صدای اذان را شنیده و برای خواندن نماز اول وقت راهی مسجد می‌شود و خبرنگاران را با پرسش‌‌های بی‌شمارشان تنها می‌گذارد.
این مجموعه‌‌ی دربردارنده‌‌ی خاطراتِ جنگ تحمیلی است که یکی از آنها «گفت‌وگوی ناتمام» نام دارد. برخی دیگر از خاطرات عبارت‌اند از: در سنگر کمین؛ ردّ پاها؛ احساس تنهایی؛ آخرین مناجات؛ در حال نماز؛ قرار جلسه و جماعت در هواپیما.

کتاب «نه روز بود، نه شب» بر اساس زندگی شهید حسن عباسپور، به قلم نرگس آبیار (روشنا)، در سال ۱۳۸۵ در نشر شاهد به چاپ رسید.

درباره‌ی کتاب
کتاب «نه روز بود، نه شب» دربردارنده‌‌ی ۱۱ داستان کوتاه مستقل است:
«دفتر گنج»، «بابای من وزیر بود»، «دختر انگلیسی»، «سرقت کتاب»، «نشقه ی کاکتوس»، «دریاچه‌‌ی من»، «بابای من چطوری وزیر شد؟»، «غروب یکی از روزهای تابستان»، «خواهر لجباز»، «سفر با ماشین زمان» و «نه روز، نه شب».

درباره‌ی نویسنده
«نرگس آبیار» متولد ۶اسفند۱۳۵۰ در تهران نویسنده، کارگردان و فیلم‌‌نامه‌نویس ایرانی است. وی دانش‌آموخته‌ی رشته‌‌ی ادبیات فارسی است و داستان‌نویسی را از ۱۳۷۶ آغاز کرد.
آبیار در سال ۹۳ با محمدحسین قاسمی ازدواج کرد. قاسمی تهیه‌‌کننده‌‌ی سینما است که در فیلم «شیار ۱۴۳» با همسرش، نرگس آبیار، همکاری کرد.
نرگس آبیار کار حرفه‌ای خود را از سینما آغاز کرد و سال ۱۳۹۱ در فیلم «اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیک‌ترند» به عنوان کارگردان فعالیت داشته است. فیلم‌های «شیار ۱۴۳» ساخته‌ی سال ۱۳۹۲، «نفس» ساخته‌‌ی سال ۱۳۹۴ و «شبی که ماه کامل شد» ساخته‌‌ی سال ۱۳۹۷ از دیگر فیلم‌های سینمایی اوست. او سال‌هاست به ‌‌شکل حرفه‌ای در حوزه‌‌ی کودک و دفاع مقدس داستان می‌نویسد.

* کتاب:
نه روز بود، نه شب: زندگی‌‌نامه‌ی داستانی شهید حسن عباسپور
مؤلف: نرگس آبیار
سال چاپ: ۱۳۸۵
ناشر: نشر شاهد
تعداد صفحات: ۱۲۰

با شنیدن نام شهید «مهدی باکری» تنها چیزی که بر قلب‌ها وارد می‌شود، عالم پرجاذبه‌ی ملکوت است. هرچند تبیین قدر و منزلت انسان‌هایی که محبوب خدایند، در قالب مکتوبات بسیار دشوار است، اما شهد نهفته در کلام شهید هر دلی را به تسخیر درمی‌آورد.

«مهدی باکری» کنار من نشسته بود و تیراندازی می‌کرد. دوباره بهش اصرار کردم به عقب برگردد.
گفت: «مگه تو عقل خودت رو از دست دادی؟ از اینجا کجا برگردم؟»
در بین ذکرهایش ناله‌ی ضعیفی کرد و به زمین افتاد. با عجله او را برگرداندم و در بغل گرفتم. دیدم پیشانی‌اش خونی است. هرچه او را صدا زدم و بوسیدم، پاسخی نشنیدم. فقط نگاهم می‌کرد. او را داخل قایق گذاشتم. یکی از افراد دشمن کنار دجله آمد و با آر پی‌ جی شلیک کرد. آتش به‌سرعت تمام قایق را دربرگفت. من به داخل آب پرتاپ شدم. قایق به‌سمت شرق دجله رفت و در نقطه‌ای دوردست کنار خشکی توقف کرد. شب‌هنگام به آن سمت رفتیم، اما متأسفانه هیچ اثری از شهید باکری و دیگران نبود.
شهید مهدی باکری، به‌گواهی فرماندهان دفاع مقدس و هم‌رزمانش، مدیریت، فرماندهی، جهاد و عرفان ناب اسلامی را درهم آمیخته بود و با روحی ملکوتی صحنه‌گردان مجاهدت‌های خطوط اول نبرد بود. نظامی‌گری را دوست داشت؛ چون ظرفی بود برای «مجاهد فی سبیل‌الله» شدن. بار فرماندهی را به دوش می‌کشید، چون محملی بود برای ناصر خداشدن و این نصرت و ثبات تا آخرین لحظه‌ی زندگی‌اش جاری بود.
در توصیف ابعاد نظامی شهید مهدی باکری برجستگی در طراحی تاکتیک و پیش‌رو بودن در خطوط اول نبرد و در ابعاد اخلاقی، فروتنی او زبان‌زد است. او از محدود فرماندهانی‌ است که به‌سبب روحیه‌ی فروتنی بارها به صورت ناشناخته در عادی‌ترین کارهای لشگر شرکت می‌کرد؛ بدون اینکه کسی متوجه شود.
مجموعه‌ی مقاله‌ها، سخنرانی‌ها و گفت‌وگوهای دوستان و هم‌رزمان شهید مهدی باکری در این کتاب گنجانده شده است.