hamed گفت:

بیمارت ای علی جان، جز نیمه جان ندارد میلی به زنده ماندن، در این جهان ندارد

غم چون نسیم پائیز، برگ و بر مرا ریخت این لاله بهاران، غیر از خزان ندارد

یا فاطمه، یا زهرا

بگذار تا بمیرد زین باغ پربگیرد مرغی که حق ماندن در آشیان ندارد
خواهم که اشک غربت، از چهره ات بگیرم شرمنده ام که دیگر، دستم توان ندارد

یا فاطمه، یا زهرا

بگذار کس نداند در پشت در چه بگذشت من لب نمی گشایم محسن زبان ندارد

هر کس سراغم آمد با او بگو که زهرا قدرش عیان نگردید، قبرش نشان ندارد

یا فاطمه، یا زهرا

شهری که در امانند حتی یهود در آن در بین خانه خود زهرا امان ندارد

ای ناله ها برآئید، ای لاله ها بریزید گلزار وحی دیگر، سرو روان ندارد

یا فاطمه، یا زهرا

از لاله زار توحید، آتش زبانه میزد گل گشته بود پرپر، بلبل ترانه میزد

وقتی که اغ و میسوخت، صیاد بی مروت مرغ شکسته پر را در آشیانه مزد

من ایستاده بودم، دیدم که مادرم را قاتل گهی به کوچه، گاهی به خانه میزد

گردیده بود و قنفذ، همدست با مغیره او با غلاف شمشیر، او تازیانه میزد

گاهی به پشت و پهلو، گاهی به دست و بازو گاهی به چشم و صورت، گاهی بهخ شانه میزد

با چشم خویشم دیدم، جان دادن پدر را از ناله ای که مادر در آستانه میزد