ملک زاده گفت:

قربون چهره ی ماه و نورانیش برم قربون قلب پر دردش برم
به کجا می نگری
به چه می اندیشی
ای به قربان دو چشمت آقا
به سرانجام مسیر
یا در اندیشه ی روزی موعود
که دهی پرچم را
برسانی تو به دستان گل سر سبد آل علی
به کجا می نگری
به چه می اندیشی
به غریبی خودت
یا که در فکر شهادت هستی
گفتی بودی اینبار
که نگردد تکرار
قصه ی صـلـح امام مجتبی (ع)
وعده دادی ما را،به قیامی خونین
وعده دادی ما را، تو به یک عاشورا
به کجا می نگری
به چه می اندیشی
ای سراپا همه عشق
ما تو را میخواهیم
ما همه عاشق رویت هستیم
در رهت می مانیم
و تو را یک رهبر
و تو را هدیه ای از سوی خدا میدانیم
و بدان ای آقا
اگر از سرهامان ،اگر از تن هامان
پشته ها جمع شود
نفروشیم به کس
تاری از موی شما
نتوانم هرگز
از مسیرت یک دم
تو بگــو یک لحظه
دوری از روی شما…