هر کاری می‌توانند برای مهارکردن چشمۀ پرخروش و روح‌بخشِ آیت‌الله خامنه‌ای می‌کنند، اما جواب نمی‌گیرند.راهی نمی‌ماند جز خشکاندن چشمه.بمبِ جاگذاری شده در رادیو ضبط، قرار است کار را تمام کند، و به گواهی شاهدان عینی، کار تمام می‌شود؛ اما خدا چیز دیگری می خواهد…لحظه‌های تنهاییِ روزهای پُردردِ بیمارستان،فرصت خوبی است برای خلوت کردن با خدا و یافتن پاسخ این سئوال که: چرا خدا من را برگرداند؟چند ماه بعد، نورِ چشم امام و امام‌جمعۀ تهران، با نشانه‌ای در دست، رئیس جمهور می‌شوند.نشانه‌ای که برای همیشه، به یاد همه بیاورد که خدا، او را نگه داشته است…آخرین روز سال ۶۰ است و مردم بی‌تاب دیدار محبوبشان، شعار می دهند که: خامنه‌ای خامنه‌ای منتظر توهستیم حالا وقت آن است که با مردم، از پاسخ این سوال بگویند: چرا خدا من را برگرداند؟
