درباره‌ی کتاب
کتاب «خونین‌‌‌شهر تا خرمشهر» نوشته‌‌ی محمد درودیان است که مرکز اسناد دفاع مقدس (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ) منتشر کرده است و در سه فصل وقایع سیاسی – نظامی جنگ، از زمینه‌‌‌سازی تهاجم عراق تا آزادسازی خرمشهر را بررسی می‌کند.
فصل اول کتاب، از اشغال تا آزادسازی، ابتدا به زمینه‌‌های شکل‌‌گیری تهاجم سراسری عراق و اهداف آن اشاره کرده، سپس چگونگی اشغال خرمشهر را بررسی کرده است. بررسی علل توقف دشمن، مبحث دوم است که پس از آن، وضعیت سیاسی _ نظامی کشور، در مقطع پرالتهاب دوران اشغال، تحلیل و بررسی می‌‌‌شود. مبحث بعدی به چگونگی روند آزادسازی مناطق اشغالی اختصاص یافته و نیز مروری بر چند عملیات سپاه اسلام دارد. آخرین قسمت این فصل با عنوان «پس از فتح‌‌‌المبین» درباره‌‌ی موقعیت ضدّانقلاب داخلی و نیز دشمن خارجی در برابر توانایی‌‌‌های خودی، در فاصله‌‌ی زمانی بین دو عملیات فتح‌المبین و بیت‌‌المقدس است.
نویسنده در فصل دوم (آزادسازی) چگونگی آزادسازی خرمشهر را تشریح کرده است. این فصل که طولانی‌ترین فصل کتاب است، در واقع گزارشی است از عملیات بیت‌‌المقدس از نخستین مراحل طراحی تا پایان کار. ضمن این گزارش، تجزیه‌‌‌و‌‌تحلیل‌‌هایی مربوط به سطوح مختلف جنگ، از سیاست‌‌‌گذاری و برنامه‌‌‌های کلان گرفته، تا اجرای مراحل مختلف عملیات، به همراه فشرده‌‌‌ای از روند حوادث، ارائه شده است. در این فصل خواننده در جریان چگونگی انتخاب منطقه‌‌ی عملیاتی بیت‌المقدس قرار می‌‌گیرد، با ویژگی‌‌ها و مشخصات این منطقه نیز آشنا می گردد. در ادامه‌‌ی فصل دوم مراحل چهارگانه‌‌ی نبرد بزرگ و نسبتاً طولانی بیت‌المقدس توضیح داده شده و خواننده از منظری مشرف بر صحنه، در فضای پر تب‌‌وتاب ناشی از افت و خیزهای مراحل مختلف این عملیات، قرار می گیرید.
فصل سوم کتاب (بازتاب پیروزی) نتایج پیروزی عملیات بیت‌‌‌المقدس و آزادی خرمشهر بررسی شده است.

پدرم آدم خوبی بود. معمولاً آروم بود، اما بعضی وقت‌ها عصبانی می‌شد و می‌افتاد به جونمون. من و خواهرم و برادرم هیچ‌وقت از دستش ناراحت نمی‌شدیم؛ به هر حال پدرهای اون موقع همه‌شون سخت‌گیر بودن. اگه بخوام راستش رو بگم خداییش زیادی شیطون بودیم، در عین حال ازش حساب هم می‌بردیم. وقتی توی خونه شیطنت می‌کردیم، مادرم خط و نشون می‌کشید و انگشت تکون می‌داد که بذار بابات از سر کار بیاد.
درباره‌ی مادرم باید عرض کنم که اصلیت مادرم بحرینی بود. بعضی‌ها می‌گفتن پدرِ مادرم از بحرین به میناب مهاجرت کرده و همون‌جا زن گرفته. بعضی‌ها هم می گفتن اهل دشتستان بوده، احتمالاً دومی درست‌تر باشه.
برعکس پدرم، مادرم خیلی آروم بود؛ ساکت و سر به زیر .
پدرم بعدِ بازنشستگی مغازه لوله کشی باز کرد. من فکر میکنم لوله کشی بیشتر ساختمونهای قدیمی خرمشهر کار پدرم بود. از اونجایی که بیشتر کارگرهای شرکت نفت لوله کشی و برقکاری بلد بودند؛ بابا مغازه لوله کشی زده بود. حتی بعضیهاشون نقاشی و بنایی هم یاد داشتند. به قول پدرم همه شون آچارفرانسه بودند. همیشه
میگفت: : توپالایشگاه باید همه کاری بلد باشی، اگر هم نباشی باید یاد بگیری؛ چون پالایشگاه ازمون میخواد، اگه بلد نباشی کلات پس معرک س.