بگو مادر از هشت سالی که رفت

دل خون و پیراهن چاک چاک

بگو از تگرگی که رگبار شد

درختی که غلتید تو خون و خاک

خودت بند پوتینشو بستی و

خدا خواست اون لحظه بارون بشه

پدر خوابُ از چشم دشمن گرفت

مبادا که خوابت پریشون بشه

پدر رفت تا چشم بیگانه ها

به این خاک و این خونه روشن نشه

که دستای آلوده ی هر کسی

سزاوار دستای میهن نشه

توو بیراهه فانوس راهم شدی

 با دستت جهان منو ساختی

تو هر بار دنیا به ما سخت گرفت

منو یاد یک کوه انداختی

فرشته به قدر تو معصوم نیست

تا این دنیا دنیاست ممنونتم

اگه زندگیمو بریزم به پات

بازم تا دم مرگ مدیونتم

اگه پاسخ نامه هاتو نداد

فقط نذر کردی  و لب دوختی

پدر مشق عشق و گرفت  از حسین

تو این صبر و از زینب آموختی

می خوام  گل بکارم تو میدون مین

یه کاری کنم تا که خوشحال شه

توو این راه چشمامو وا می کنم

مبادا گل لاله پامال شه