فرمانده قرارگاه بعد از مطلع شدن از تحرکات دشمن، عده‌ای را مأمور رساندن مهمات و سلاح به رزمندگان خط مقدم می‌کند. نیروهای عراقی سعی می‌کنند مواضع نیروهای ایرانی را بمباران کنند.

براثر این تحرک دشمن، گروهی از بسیجیان در کانالی پناه می‌گیرند و تلاش می‌کنند راهی برای رهایی از این موقعیت پیدا کنند؛ اما در آن کانال پنج تن از رزمندگان با کمینی از نیروهای عراقی به شهادت می‌رسند.

ناصر به همراه دو تن از بسیجیان بازمانده، تصمیم می‌گیرند از کانال خارج شوند و به سمت آبراهی در نزدیک کانال حرکت کنند که در آنجا متوجه عبور قایق‌های عراقی در آبراه می‌شوند و همه‌ی تلاش خود را می‌کنند تا با اندک مهماتی که در اختیار دارند جلوی نیروهای بعثی را بگیرند. در حین درگیری، «سالار»، یکی از بسیجیان دلاور، به شهادت می رسد و رزمنده نوجوان به اسارت نیروهای بعثی در می‌آید…

سمیرای امروز بیست و هشت ساله است و در کنار مزار پدر از گذشته های دور حرف می زند. فصل هایی که برای او ، مادر، خواهرها و برادرهایش بسیار سخت گذشته است. روزهایی که پدر در جبهه بود. روزهایی که پدر در لباس بسیجی به رزمندگان خدمت می کرد؛ روزهایی که با آمدن، دیدن و حضور پدر در خانه شیرین ترین لحظه ها برای همه اعضای خانواده رقم می خورد. روزهایی که پدر سوی چشم هایش کم شده بود و باوجود درد پاهایش، باز هم عاشقانه برای خدمت و تکلیف به جبهه می رفت. روزهای جبهه و جنگ، روزهای اسرار ناگفته پدر از جنگ. روزهای دلتنگی پدر برای خاکریزها، کانال ها و سنگرها؛ روزهایی که پدر از گلستان و گل های خوش‌بوی آن و رزمنده های جوان با عشق سخن می گفت؛ روزهای گفتنی های پدر از ایثار، گذشت، اخلاص و شهادت …

عملیات مرصاد، آخرین عملیات رزمی جمهوری اسلامی ایران در هشت سال دفاع مقدّس بود. با این تفاوت که نیروهای فراری و اغفال شده مخالف جمهوری اسلامی، در قالب نیروهای شبه نظامی، موسوم به ارتش آزادی بخش ملّی، تحت رهبری مجاهدین خلق (منافقین) به مرزهای ایران حمله کرده ‌بودند. عملیات مرصاد در روز پنجشنبه، ششم مرداد ماه ۱۳۶۷، به منظور مقابله با منافقین، در منطقه اسلام‌آباد غرب و کرند، در غرب استان کرمانشاه آغاز و منجر به هلاکت منافقین شد. در این عملیات ۱۶۰۰ تا ۲۰۰۰ تن از نیروهای منافقین به هلاکت رسیدند و حدود ۱۰۰۰ تن زخمی شدند و میان کشته شدگان و اسرا، تعدادی از کادرهای سازمان و فرماندهان تیپ ها دیده می شدند.

مینو کمالی برای کمک افتخاری در بخش اعصاب یک بیمارستان که بیشتر بیمارانش مجروحین جنگ هستند، مشغول می شود. او از سوی خانم کریمی مسئول بخش که با بودن وی در بیمارستان مخالف است، راهنمایی می شود. او از طرف دکتر محسنی رئیس بخش اعصاب بیمارستان برای این کار سفارش شده است. مینو به دنبال مهدی رزمنده گمشده ای است که هشت سال پیش به اصرار دکتر محسنی و همسرش به خواستگاری مینو رفته بود. مینو که پدرش باعث جدایی او از مهدی شده، خبر دار می شود که مهدی دچار موج گرفتگی و روان پریشی است. حالا پس از مرگ پدر به توصیه او و با کمک دکتر محسنی دایی مهدی که آشنای خانوادگیشان است در بیمارستان ها به دنبال او می گردد و قصد دارد در این راستا به همه مریض هایی که دچار شوک روحی هستند، کمک کند. او سعی دارد با وجود مخالفت دکتر محسنی به دنبال مهدی بگردد …